ربع قرن

1-روز های خوش در راهند... ندای درونم میگه از خوبی، شادی، آرزو و امید حرف بزن. باید برای تغییر برنامه ریخت و وارد کارزار شد، فعل های مثبت رو صرف کرد و با تمام قدرت به جلو رفت، باید برای پیشرفت تلاش کرد .

2- سر جلسه امتحان ریاضی یه وقت هایی موقع حل یه سوال هر چی فرمول و رابطه است میذاری کنار هم ولی نمیتونی سوال رو حل کنی، همه رو خط میزنی و دوباره شروع می کنی به محاسبه کردن و مثل دفعه پیش به بن بست می خوری، نوشته ها رو خط میزنی و پشت برگه از یه روش جدید سعی می کنی به جواب برسی ولی باز هم ... .

حالا من دقیقا تو این نقطه از زندگی هستم، هر چی با خودم حساب می کنم و کلنجار میرم، می بینم نمی تونم به جواب درستی تو زندگیم برسم. خیلی ها به جواب می رسن، عده ای بیشتر یا کمتر، حداقل این افراد تکلیفشون با زندگی مشخصه ولی من تا الان پس از چندین بار کشمکش و جنگ و جدل، شدم همون سوال ریاضی که هنوز در حال خط خوردنه !

پی نوشت : یه کوله پشتی ساده می تونه نشانه خوبی برای دل نبستن به وضعیت کنونی باشه.

پی نوشت:  دلم تنگ تنهایی ست... یه تنهایی تنگ !

پی نوشت: خوشحالم که تونستم امشب رو تو دفتر خاطراتم ثبت کنم... یک شب رویایی.